Rozdział 58

- Już się stęskniłeś? –skrzywiłam się, gdy w drzwiach zobaczyłam Przemka.

- Widzę, że ci mnie brakowało. – zironizował i wszedł do środka.

- Tak, możesz wejść. – powiedziałam, gdy rozsiadł się w salonie.

Po prostu się uśmiechnij i powiedz, że masz się dobrze. Nikogo i tak nie obchodzi co Cię boli.

- Ja tylko na chwilę. Prośbę mam. – jęknął.

- Dawaj. – powiedziałam siadając obok niego.

- No bo ja dziś wieczorem wyjeżdżam do Rosji, na swoją pierwszą walkę z jakimś Rosjaninem, a dziś dzwonił do mnie kuzyn, czy bym go nie przygarnął. A ja wyjeżdżam i pomyślałem, że…

- Ile czasu u mnie pomieszka? – zaśmiałam się. Dobrze wiedziałam o co tak naprawdę chodzi.

- No kilka dni. Ma coś tutaj do załatwienia. Czyli mogę na ciebie liczyć? – uśmiechnął się.

- W sumie, to i tak siedziałabym sama. – wzruszyłam ramionami. – Jak ma na imię?

- Maciek. Przyjedzie do ciebie wieczorem, bo musi najpierw coś załatwić. A wiesz jak to jest w hotelu.. Dziękuję, że się zgodziłaś. – wstał i mnie przytulił.

- Jedź już Majka, załatw tego Ruska i wracaj szybko. – jęknęłam uwalniając się z jego uścisku.

Pożegnaliśmy się i znów zostałam sama. Wzięłam prysznic. Przebrałam się w pidżamę i zaczęłam słuchać muzyki.

49 godzin, 23 minuty bez Piotrka.

47 godzin 19 minut bez Wojtka.

40 minut bez Przemka.

Kurwa.. Czasem w samotności ludziom odwala.

Wstałam o 7.00. Przebrałam się w coś wygodnego : http://allani.pl/zestaw/918721-dres-amy-gee wzięłam telefon i poszłam pobiegać.

Wybrałam park. Czy ktoś tu w ogóle odśnieża? Ledwo co, da się kogoś minąć.. a obok zaspy do pasa.. Ech..

Przebiegłam już kilka kółek. Wyjęłam z kieszeni telefon, żeby zmienić piosenkę. Gdy zmieniałam, z ucha wypadła mi słuchawka. Spojrzałam w dół, żeby ją złapać. Nie przestawałam biec. Nagle w coś, a raczej w kogoś przyjebałam. Odbiłam się jak od ściany. Przechyliło mnie na bok i pierdolnęłam dupą w zaspę. DOSŁOWNIE.

- Jak leziesz? Uważaj trochę. – od razu opierdzieliłam chłopaka po 20 – stce.

- Przecież to ty na mnie wpadłaś.. Ja stałem w miejscu. – roześmiał się i pomógł mi wstać.

Otrzepałam się ze śniegu. Naciągnęłam czapkę. Ten chłopak stał z mapą w ręku.

- Szukasz czegoś? – spytałam zaglądają w jego mapę.

- Wiesz może gdzie jest ulica 1 Maja?

- Wiem, bo tam mieszkam. Właśnie wracam do domu. Mogę cię tam zaprowadzić. – powiedziałam i zaczęłam biec.

- Ej, zaczekaj.. – krzyknął i ruszył za mną.

Po około 10 minutach ociągania byliśmy już na mojej ulicy. Byłam już w bramie, kiedy zatrzymał mnie jego głos.

- Ty tu mieszkasz? – na jego słowa odwróciłam się.

- Tak. A coś się stało? – uniosłam brew.

- To Ty jesteś ta Oliwia? – zaśmiał się.

- Nie rozumiem..

- Przysłał mnie Przemek. – lekko się uśmiechnął.

- Aaaa… - podrapałam się po głowie. – Ty pewnie to ten Maciek?

Przytaknął. Zaprosiłam go do środka. Zrobiłam herbaty i jakieś kanapki.

- Miałeś być wieczorem. – bacznie go obserwowałam.. Chyba go kiedyś gdzieś widziałam..

- No taka mała zmiana planów.. Ale jeśli ci przeszkadzam to powiedz. – upił łyk herbaty.

- Nie.. – pokręciłam głową. – Chyba cię gdzieś kiedyś widziałam.

Musiałam się dowiedzieć kto to..

- Może w telewizji? Jestem skoczkiem narciarskim. Maciek Kot. – podał mi rękę.

Odwzajemniłam jego gest. Kazałam mu wybrać jakiś pokój, a sama poszłam na zakupy. Lodówka świeciła pustkami..

Wybrałam się do najbliższego sklepu. Po 30 minutach spacerku byłam już w domu. Weszłam do środka. Najpierw poszłam zobaczyć jaki Maciek wybrał pokój. Gdy weszłam do jednego, był w nim skoczek. W samym ręczniku, który obwinięty był wokół jego bioder.

- Przepraszam. – chciałam się cofnąć, ale mnie zatrzymał.

- Chciałem się odświeżyć. Nie masz mi tego za złe? – spytał.

- Nie. – pokręciłam głową i weszłam do łazienki, żeby z niej skorzystać.

- Kurwa.. Kocurek jakąś mysz łapał? – roześmiałam się.

W łazience panował rozpierdol. Ledwo zobaczyłam sedes i prysznic… Wszędzie były jego ciuchy, jakieś żele, ręczniki.

- Przepraszam, już sprzątam. – zaśmiał się i zabrał się za sprzątanie.

Postanowiłam iść pooglądać telewizję. Jak zwykle jakeś durne programy. Wszedł Maciek i usiadł obok mnie.

- Dzięki, że chcesz mnie znosić. – lekko się uśmiechnął.

- Spoko. I tak siedzę cały czas sama. – wzruszyłam ramionami.

W ciszy obejrzeliśmy jakiś durny serial. Potem Maciek stwierdził, że wychodzi..

- Gdzie idziesz? – jęknęłam.

- Spotkać się z Piotrkiem i Kamilem w jakiejś knajpce.. No właśnie, znasz jakąś dobrą? – podrapał się po głowie.

- Z tym Stochem ? – nie powiem.. Kiedyś się nim jarałam…

- No tak.. Znasz go? – uniósł brew.

- Nie, ale bardzo go podziwiam. Nie możesz zaprosić ich do nas? – powiedziałam prawie błagalnie.

- To nie kłopot? – spytał zdejmując kurtkę.

- Żaden.. Tylko daj mi 30 minut to coś na przekąskę zrobię. – od razy pobiegłam do kuchni.

Dobrze, że miałam jakieś chipsy i paluszki. Zrobiłam kanapki i wszystko zaniosłam do salonu.

- I co, przyjdą? – spytałam siadając obok Kota.

- Zaraz powinni być.. – powiedział i nagle rozległo się pytanie. – O, już są. – roześmiał się. Podszedł i otworzył drzwi.

- Siemanko Mruczek. A co to za chatka? – usłyszałam głos Piotrka Żyły. Od razu się roześmiałam. Bardzo go podziwiałam za jego humor, a także umiejętnośći sportowe.

-  Cześć. – wychyliłam się zza Maćka.

- Cześć. – odpowiedzieli równo i przedstawili mi się.

Przeszliśmy do salonu.

- No wiesz Kamil, jesteś idolem Oliwii.. – zaśmiał się Maciek.

- Co ty gadasz? – lekko się uśmiechnęłam i dałam mu sójkę w bok.

- U młody, zobacz jakie ty masz ładne fanki. He he! – roześmiał się Żyła.

Od razu zaczęłam się za nim śmiać. On ma wspaniały śmiech.

- No Mruczek, ty to masz szczęście. Ten twój kuzyn, to chyba musi cię bardzo lubić. – zaśmiał się Kamil.

Zostawiłam chłopaków na chwilę samych, bo zaczął dzwonić mój telefon.

**********************

Nowi bohaterowie :)
Cieszycie cię?
Ja od dziś mam ferie <3
Dziś walentynki, ale ja świętuję jutro :D
Dzień singla haha ;D
Życzę wam wszystkiego co najlepsze w tym dniu :D
Pozdrawiam ;*
Dziś wstawiam wam...

Hah Skra to stan umysłu <3
Pawełek ;)
Komentujesz = motywujesz :D