Rozdział 8

- Nie pomyliłaś przypadkiem piłek? – podszedł do mnie Igła.

- Nie, kiedyś grałam w siatkówkę, ale przyszło mi dokonać wyboru. Czy siata, czy ręczna.

KURDE, NIKOMU SIĘ JESZCZE NIGDY TAK NIE ZWIERZAŁAM…

- I dlaczego ręczna?

- Była bliższa mojej osobowości.

- A na jakiej pozycji grałaś w siatk…

- Igła? To jakieś przesłuchanie? Na przyjęciu.

 To może zagrałabyś kiedyś z nami, na przykład dziś? Za chwilę mamy trening.

- Nie zamierzam grać z tymi imbecylami.

- Oliwia… Po prostu przyznaj że się cykasz, że Kurek zmiażdży cię zagrywka, atakiem.

- Słuchaj no. Nikogo się nie boję, a jego to już w ogóle. Zrozum, że nie grałam w siatkę , no już ze 2 lata będzie. Skupiłam się na ręcznej…

- Ale ja cię nie zmuszam... Tylko przyznaj otwarcie…

- Dobra zagram, żebyś mi dupy nie truł. – pokiwałam głową.

- No ok. Łap. – z torby wyjął swoją meczową koszulkę. – Idź do szatni chłopaki będą się schodzić za 10 minut.

- Ok. – powiedziałam i skierowałam się do szatni.

Zaczęłam zdejmować koszulkę, gdy nagle ktoś wszedł do szatni. To był Pit.

- Kurwa no! – wrzasnęłam, szybko zakładając koszulkę.

Zszokowany Pit zakrył oczy dłońmi.

- Pit? Nie musisz, naprawdę. – roześmiałam się.

- Już? – spytał lekko podglądając.

- Tak. – powiedziałam, gdy nagle reszta zaczęła się zbierać w szatni.

- O proszę, jakie romanse. – zaśmiał się Jarski.

- Nie musicie się z tym tak przy nas nie ukrywać. – charakterystycznie posuszył brwiami Kubiak.

- Ja pierdolę. – westchnęłam wychodząc.

- I jak było Pit? – usłyszałam jeszcze na wychodne.

TAK ZAWRÓCIŁAM SIĘ:

- Ja rozumiem, że mnie nie nienawidzisz, ale zejdź z Piotrka, już wolę żeby taki idiota jak ty wyżył się na mnie…

- I co tak nagle się do mnie odzywasz? – spytał Zbyszek.

- Skończyłeś? – spytałam.

- Jeszcze nie. – odpowiedział. – Słyszałem, że dziś z nami trenujesz.

- Trenuję i co z tego?

- Uważaj na swoje śliczne rączki. Bo dziś mogą cię troszeczkę zaboleć.

 Spojrzał mi prosto w oczy.

- Hah, naprawdę? Nie rozśmieszaj mnie… To ty lepiej uważaj na swoją mordę. – powiedziałam i wyszłam.

Usłyszałam głośne : Uuuu….

Zaczęłam się rozgrzewać. Przywitałam się z panem Andreą. Nie miał nic przeciwko, że trochę z nimi pogram.

Podzielił nas na dwie drużyny. Byłam z Igłą, Kurkiem, Łukaszem, Pitem i Jarskim.

- A w ogóle trzymałaś taką piłkę kiedyś w rękach? – podszedł do mnie Kurek.

Spojrzałam na niego jak na idiotę.

- No nie bądź taka uśmiechnij się. – roześmiał się.

- Zawsze jesteś taki zabawny? – uśmiechnęłam się sztucznie. Ten się zmieszał.

- Ej no.

- Ok, gramy. – usłyszałam za sobą.

Na serwach Możdżonek. SERW PROSTO NA MNIE. Nie przyjęłam.

- Spokojnie, to początek. – poklepał mnie po plecach Pit.

Drugi serw też na mnie. Przyjęłam. Łukasz wystawił do Kurka, i mamy punkt!

Czas moich serwów. PIERDOLĘ, SERWUJĘ Z WYSKOKU.

I jak myślicie w kogo celowałam?

Tak, to dobra odpowiedź. Odsunęłam się sporo od linii. Podrzuciłam piłkę wysoko i uderzyłam z wyskoku.

Serw się udał, w samego Zbyszka.. Trochę go to odrzuciło od ataku, ale Fabian i tak wystawił mu. I oczywiście w kogo uderzył? Tak. Znów masz rację! Obroniłam. < nie wiem jakim cudem>. Ręce piekły niesamowicie. Jakimś cudem punkt dla nas. Wystawa do mnie. Wyskoczyłam i punkt dla nas. Innym razem zablokowałam gwiazdunię Zbyszka. Set wygraliśmy – 25: 23

W całym meczu 3:1 dla nas. Byłam padnięta. Po ostatnim punkcie położyłam się na środku boiska, a ktoś obok mnie.

KUREK…

- Pij, należy ci się.  – podał mi wodę.

 - Jakiś ty łaskawy. – powiedziałam nawet na niego nie patrząc.

- Dobra jesteś.. Y.. znaczy dobrze grasz.

- Weź… - wstałam i poszłam do łazienki.

Musiałam czymś ochłodzić ręce. Strasznie mnie bolały.

- Mówiłem, że ze Zbysiem się nie zadziera. – zobaczyłam go w lustrze za sobą.

- Weź spierdalaj. – syknęłam.

-  Oj nie denerwuj się. – przytulił mnie od tyłu.

CO ON SOBIE MYŚLI? ŻE MOŻE MNIEĆ KAŻDĄ? HAH, NA PEWNO NIE MNIE!

No dobra panie Zbyszku, przegiąłeś. Przy umywalce stała moja butelka z wodą. Chętnie ochłodzę ci twe emocje…

Wzięłam butelkę i odkręciłam się przodem do niego, tak żeby nie widział butelki. Przytuliłam go.

TAK TO GO BARDZO ZDZIWIŁO

- To jednak podobam ci się?

- Tak Zbysiu. – wypowiedziałam te słowa, a następnie zaczęłam lać wodę z butelki na jego kark.

- Co jest? – szybko się ode mnie odsunął.

- Upps? – powiedziałam i zaczęłam uciekać.

- Zginiesz. – usłyszałam za sobą.

Nie odwracałam się, wolałam biec przed siebie. Nagle biegłam obok pokoju Kurka.

Tak, musiałam się gdzieś schronić.

Wpadłam jak oparzona. I zamknęłam drzwi na klucz.

- Nie pomyliłaś się przypadkiem? – usłyszałam za sobą głos Kurka.

- Yy… ten no…

- Otwieraj wiem, że tam jesteś. – wykrzykiwał Zbyszek.

- Idź do łazienki. – powiedział, a ja od razu się tam skierowałam.

PERSPEKTYWA KURKA:

Otworzyłem drzwi.

- Gdzie ona jest? – spytał wkurzony Bartman.

- Kto? Czego się ty tak wydzierasz? – spytałem. Nie pytajcie dlaczego ją kryłem, bo sam nie wiem.

- Wiem, że tu jest… - wszedł i obleciał cały pokój.

- I co gdzieś jest? Uroiło ci się coś…

- Zabiję ją. – powiedziała i wyszedł.

Po kilku minutach Oliwia wyszła z łazienki.

- Co za tupet, tak wbiegać do kogoś pokoju.. Pff.. – powiedziała.

- No bezczelny, no. – roześmiałem się. – Coś ty mu zrobiła?

- Lekko orzeźwiłam…

- Dobra nie wnikam.

- Dzięki. – powiedziała po cichu.

- Możesz powtórzyć?  -uśmiechnąłem się.

- Kurwa, no. Dziękuję. – krzyknęła.

- O, lepiej. – powiedziałem.

Spojrzała na mnie, a następnie wyszła.

PERSPEKTYWA OLIWI:

Weszłam do pokoju.

KURWA NO, GDZIE TAMTE POLAZŁY?

Było ciemno, nie zdążyłam zapalić światła, bo od razu usłyszałam czyiś głos.

- Mówiłem, że ze mną się nie zadziera.

FUCK!

***************************************************

ZA DWA TYGODNIE KŁOS U WOJEWÓDZKIEGO! BĘDZIE SIĘ DZIAŁO :)