Rozdział 27

- Bardzo pana przepraszam.. – nerwowo chwyciłam po serwetki i zaczęłam wycierać jego spodnie, kiedy on wstał. Widziałam, że był wkurzony. Nie dziwię się mu… Zaczął coś mówić w jakimś innym, obcym mi języku. Przyjrzałam mu się dokładniej.. Był wysokim brunetem o kręconych, krótkich włosach.

Nagle ktoś wszedł do kawiarni. Na szczęście, nie była to Kinga…

Karol Kłos?

- Aleks… - zaczął mówić Karol. Kiedy mnie zobaczył od razu do mnie podbiegł. – A co ty tu robisz? – roześmiał się i mnie przytulił.

- Robię kawę.. i świetnie mi to wychodzi.. – oderwałam się od niego i  kiwnęłam głową na plamę na spodniach, tamtego mężczyzny.

- To widzę Aleks, że już poznałeś Oliwię. – zaśmiał się.

- Jeszcze raz pana przepraszam… - spojrzałam na niego.

- Może robienie kawy jest dla ciebie zbyt trudne? Chyba powinnaś zmienić zawód. – powiedział nadal zdenerwowany chłopak.

- To może mnie pan nauczy? – spytałam wkurzona.

- Bardzo chętnie. – wstał i przeszedł za ladę.

- Ale ja żartowałam. – pognałam za nim, a za mną Kłos.

- A ja nie. – dodał brunet.

Dorwał się do ekspresu i zaczął robić kawę. Spojrzałam zdezorientowana na Kłosa. Ten  tylko wzruszył ramionami.

- Proszę. – podał mi kawę.

- A jaką mam pewność, że dla zemsty nie chcesz mnie teraz otruć? – uniosłam brew, ten ,,loczek’’ się roześmiał.

- Sprytne, nie pomyślałem o tym. – podrapał się po głowie.

- Pij. – podałam Karolowi filiżankę kawy.

- Dzięki.. Widzę, że zawsze mnie lubiłaś.

Upił łyk kawy, a potem teatralnie udał, że się dusi.

- Żyję. – niczym aktor otarł pot z czoła.

Wzięłam do niego filiżankę i zrobiłam to samo co on.

 - I jak? – zapytał obcokrajowiec.

- Normalna. Kawa jak kawa. – wzruszyłam ramionami.

- Jutro gramy mecz. Przyjdziesz? – spytał Karol.

- Może.. – lekko się uśmiechnęłam.

- Zmieniłaś się. – dodał Kłos.

- To dobrze czy źle?

Całej tej rozmowie przysłuchiwał się loczek. Cały czas na mnie zerkał.

- Dobrze, bo ostatnio coś nieznośna byłaś. – potargał mi włosy.

W tej samej chwili weszła Kinga.

- Dzień dobry. – powiedział Kłos i Kinga równocześnie.

- I jak ci idzie? – zapytała siostra Ignaczaka.

- Pyszna kawa. – powiedział Loczek i położył pieniądze na stoliku. – Reszty nie trzeba. – powiedział po angielsku.

- My musimy iść. To do jutra. – pocałował mnie w policzek Karol, a ten Aleks, czy jak mu tam? – kiwnął głową.

Reszta dnia zleciała bardzo szybko. Po pracy czyli około 16.00 postanowiłam zapisać się do tego klubu. Poszła pod ten adres, który dał mi Igła. W recepcji siedziała jakaś młoda kobieta.

- Dzień dobry, przepraszam czy można się jeszcze zapisać na treningi w ręczną?

- Tak. Proszę to wypełnić.

Po chwili ta kobieta wszystko mi wytłumaczyła, czyli w skrócie, co gdzie i za ile.

- Od kiedy będę mogła trenować?

- Od jutra. Proszę przyjść o 18.00.

- Dziękuję. – powiedziałam i wyszłam.

 Postanowiłam, że do domu przejdę się pieszo. Nie było aż tak zimno. Kiedy szłam niefortunnie zaczął padać deszcz..

- Kurwa! – krzyknęłam na cały głos.

Spojrzałam w około. Wszyscy gdzieś się śpieszyli. Ludzie pod parasolami, jakby bali się zwykłego deszczu. Drogą jadą samochody. Krople deszczu spływają po szybach. Każdy gdzieś pędzi.. Tylko nie ja.

- Może podwieźć? – koło mnie, zatrzymał się jakiś samochód.

Odwróciłam się w jego stronę, aby posłać mu wiązankę słów.

Pit?

- Wsiadaj, podwiozę cię. – powiedział z ,,całym swoim entuzjazmem i spokojem’’.

- Dzięki. – zapięłam pas.

Po drodze rozmawialiśmy o wszystkim i o niczym. Dowiedziałam się, że Zbyszek znalazł sobie: zacytuję słowa Pita: ,, Nową landrynkę’’.

- Tak naprawdę nikt jej nie lubi. Nie wiem na co on poleciał.. Jest pusta i w ogóle. – pokręcił głową Nowakowski.  - Podobno też trenuje ręczną..

- Ne znam dziewczyny, ale na co szanowny pan Bartman mógł polecieć?

- Cycki. – odpowiedzieliśmy w tym samym czasie i zaczęliśmy się śmiać.

- Igła nas tobą ,,zamęcza’’ – powiedział tak nagle.

- Jak to?

- Cały czas nam o tobie opowiada i mówi, jak bardzo dzieciaki cię polubiły. – uśmiechnął się.

- Cały Ignaczak. – pokręciłam głową.

Gdy dojechaliśmy, podziękowałam Piotrkowi i wysiadłam.

- Będziesz jutro? – krzyknął zanim odjechał.

Pokiwałam twierdząco głową i wbiegłam do środka.

- Krzysiek..! – krzyknęłam na cały dom.. Nie wiedziałam, że mamy gości…

- Cześć. – powiedział Zbyszek Bartman.

- Hej. – odpowiedziałam.

- Co się stało? – spytał Igła.

- W sumie to już nic. – powiedziałam i skierowałam się do swojego pokoju.

- Oliwia… - zaczął Krzysiek. – Zibi przenocuje u nas. Sąsiadka zalała mu mieszkanie… Chyba nie masz nic przeciwko?

- Nie. – lekko się uśmiechnęłam i poszłam dalej.

Wpadłam do pokoju i od razu rzuciłam się na łóżko… Zamówiłam przez internet jakiś telefon. Na szczęście do Marty i Kaśki numery znałam na pamięć. Postanowiłam do nich zadzwonić z domowego.

Dowiedziałam się, że dziewczyny wynajęły razem jakieś mieszkanko. Kasia gra w klubie pierwszoligowym, a Marta zaczęła studiować dziennikarstwo sportowe. Odkąd pamiętam, zawsze ją do tego ciągnęło. Gdy byłyśmy jeszcze mniejsze, przeprowadzała z nami wywiady.

Nagle ktoś zapukał do drzwi.

- Proszę. – powiedziałam i zza drzwi, wyłonił się Bartman.

- Hej, mogę? – spytał. Na tacy miał herbatę.

- Wchodź. – kiwnęłam głową.

- Jak ci się układa?

- Całkiem. A u ciebie?  - dobra nie  obchodziło mnie to, ale tak wypadało zapytać.

- Dobrze. Nie poznaję cię… - lekko się uśmiechnął.

- Nie malowałam włosów, nie zmienił… - zaczęłam.

- Jesteś.. Taka grzeczna.. – roześmiał się.

Grzeczna? Oj panie Bartman..

- Trochę wydoroślałam… Ale przywalić w gębę nadal potrafię.. – roześmiałam się.

- Będzie mi tego brakowało… - popatrzył na mnie.

- No dobra, jak chcesz tak bardzo to mogę ci przywalić…

- Nie tego..  – pokazał swoje białe kły. - Tych naszych sprzeczek…

- Jeszcze nic nie jest stracone…Dla mnie ta herbata? – kiwnęłam głową.

- Co? A tak..

Upiłam łyk.

- Nie wiesz może czy są jeszcze bilety na jutrzejszy mecz? – spytałam z nadzieją, że jednak będą..

- Coś ty.. Dawno już poszły… A ile ci ich potrzeba?

- Jeden, dla mnie.

- Masz załatwione… - przytaknął.

- Dzięki. Obiecałam Pitowi, że będę.

- Widziałaś się z Nowakowskim?

- Tak. Podwiózł mnie dziś do domu.

Pokiwał głową. Po około godzinie rozmowy, pożegnał się i poszedł do Igły.

Po słuchaniu muzyki i oglądaniu telewizji, zeszłam na kolację.

Wróciłam do pokoju i wzięłam prysznic. Około 23.00 poszłam spać.

*********************************************************************

Wstawiłam to zdjęcie.. Bo bardzo mi brakuje Aleksa w Skrze :C Macie tu rodział :) Jeśli wam się podoba to komentujcie, jeśli nie.. to też komentujcie :D Pozdrawiam, trzymajcie się ciepło, bo zimno na dworze ;*