Rozdział 20

  - Anderson, debilu. – nie mogłam opanować śmiechu.

Ten idiota, zaczął mnie łaskotać…

- Co z tego będę miał? – na chwile przestał.

- Yy..  – zamyśliłam się, a on wykorzystał sytuację i ponownie poddał mnie torturom. – Dobraa.! – krzyknęłam. – Czego chcesz? – roześmiałam się.

- Mogę cię pocałować?

- W policzek. – wskazałam palcem.

- Ech.. no dobra.. – roześmiał się, a następnie do się do mnie zbliżył. Przekręcił głowę i takim o to sposobem, zamiast w policzek, pocałował mnie w usta..

- Anderson! Jaka była umowa? – krzyknęłam.

- To nie moja wina.. – zaczął się bronić.                                                                                                                   

W tym momencie zdjęłam jego bluzkę  i nałożyłam swoją.

Gdy wyszliśmy z łazienki postanowiliśmy wracać do siebie. Matt uparł się, że mnie odwiezie.

- Dzięki. – pożegnałam się z nim.

- Trzymam za ciebie kciuki. Musisz wygrać w niedzielę.  – puścił mi oczko i odjechał.

Nie zdążyłam nawet wejść do pokoju, bo w progu powitał mnie sir Zbyszek.

- Gdzie byłaś? – zapytał, aj a nie mogłam opanować śmiechu. – Co cię tak śmieszy?

- Ty. – powiedziałam i chciałam odejść ale mnie zatrzymał.

- Martwiłem się o ciebie.

- Super. – poklepałam go po plecach.

- Z nim byłaś?

- A co cię kurwa to obchodzi?

- Nie możesz po prostu powiedzieć?

- Odpierdol się..

- Spałaś z nim?

Przesadziłeś Bartman. W tym momencie dostajesz ode mnie w mordę. Tak od razu, bez zastanowienia.

Spojrzałaś na niego ostatni raz, a następnie odchodzisz do swojego pokoju. Tam też nie masz spokoju. Dziewczyny wypytują jak było. Z niechęcią, ale opowiadasz im wszystko.

Jarają się tym bardziej niż ty.

- Ale czujesz coś do niego? Bo on raczej do ciebie tak… - powiedziała Kaśka.

Chciałam coś odpowiedzieć, ale nagle rozległo się pukanie do drzwi. Podeszłam, aby je otworzyć.

Przede mną stał Bartman.

-Możemy pogadać? – zapytał ze skruszonym głosem.

- Widzę, że dla równowagi chcesz oberwać w drugi policzek? – zapytałam i nie słuchając jego odpowiedzi chwyciłam za drzwi, aby je zamknąć. Uniemożliwił mi to…

- Proszę.. – spojrzał na mnie, błagalnym wzrokiem.

- Oliwia.. – usłyszałam za sobą.

Bez słowa wyszłam na korytarz.

- Chciałem przeprosić..

- Wiesz, gdzie mam te twoje przeprosiny? W co ty w ogóle grasz? Po co to wszystko? – powiedziałam na jednym oddechu.

- Martwię się o ciebie..

- Niepotrzebnie.

- Nie chcę, żeby ktoś cię skrzywdził. 

- Weź.. – chciałam odejść, ale mnie zatrzymał.

Miałam już tego powoli dość. Kurwa, uwziął się na mnie, czy co?

- Jeżeli obiecasz mi, że będziesz ostrożna, to się od ciebie odczepię.

- Nie musisz się ode mnie… Odsuwać? Po prostu nie truj mi tak dupy.. Jasne?

Pokiwał głową.

- Jeszcze coś? Bo spać mi się chce.

- Nie.. Dzięki..

Wróciłam do pokoju. Wzięłam prysznic, a następnie przebrałam się w pidżamę i poszłam spać.

Nadszedł czwartek. Patryk pomógł mi w pełni wrócić do zdrowia. Mogłam już trenować. Ubrałam się : http://allani.pl/zestaw/889391 a następnie poszłam na trening.

Mecz z Rosją coraz bliżej.. Do niedzieli jest jeszcze trochę czasu…  Dobra nie ma co się oszukiwać.. To tylko cztery dni..

Wpadam na halę, jak to mam w zwyczaju.. i co widzę..?

Siatkarzy… Co jest kurwa?.

- Trenerze.. – zaczęłam.

- Pół treningu gracie w siatkę, pół w ręczną. Wy z nimi, oni z wami..

- Ale dlaczego?

- Są pewnie problemy z halą. Na ich treningu muszą grać koszykarze, dlatego chłopaki zagrają dziś wyjątkowo z wami.

Westchnęłam i poszłam się rozgrzewać. Spojrzałam na uśmiechniętych siatkarzy. Wiedziałam, że dla mnie to będzie bitwa…

Najpierw godzinę gramy w siatkę.

Byłam w drużynie z : Bartmanem, Igłą, Ziomkiem, Dzikiem, Pitem i Kaśką. Postawili mnie na przyjęciu.

Nasi przeciwnicy to : Kurek, Zati, Możdżon, Kosok, Winiar, Drzyzga, Marta.

Reszta dziewczyn zmieniała się, a niektóre nie weszły, twierdząc, że nie umieją grać.

TEN KUREK TO MA PRZYJEBANIE!

Wszystkie piłki prawie we mnie. I oczywiście z niektórymi sobie nie poradziłam.  

Spoko.. Ciekawe, jak poradzi sobie w ręcznej.

Moje serwy.. Wycelowałam Kurka. To co, że flotem, ale sobie nie poradził. Po wygranym punkcie, gdy zebraliśmy się wszyscy, jak to w siatkówce się robi, poczułam jak ktoś klepnął mnie w tyłek.

 - Bartman idioto!

- Taki u nas zwyczaj. – wyszczerzył kły.

Już ja ci kurwa pokaże, jakie zwyczaje panują u nas…

Przegraliśmy mecz 3:2.

Przyszedł czas na ręczną..

Składy:

 1:

Ja, Pit, Marta, Kinga, Winiar, Dziku i Olka na bramkę.

2 :

Kurek, Bartman, Ziomek, Marta, Paulina, Magda i Natala na bramce.

Rozpoczęliśmy. Muszę powiedzieć, że chłopaki świetnie sobie radzili. Najlepiej w tym wszystkim chyba orientował się Dziku.

Gramy pod bramką przeciwnika. Wchodzę na obrotową. I nagle czuję uścisk.. Ktoś objął mnie z tyłu i tym uniemożliwił mi grę.

- Świetnie grasz. –  wyszeptał mi do ucha. Tak.. to Bartman.

- Puszczaj idioto.. – syknęłam.

- Już.. – zaśmiał się i uwolnił mnie z uścisku..

Pobiegłam dalej.

Innym razem, biegnę z piłką.. A, że na drodze niefortunnie stał Kurek, którego za cholerę nie dało się ominąć.. Wpadłam na niego. I tak leżeliśmy przez trzy sekundy. Ja na nim, on pode mną.

- Kurwa mać.. To ręczna, czy rugby? – pyta wkurzony.

- No tak, bo ręczna jest dla mięczaków, nie tak jak siatkówka…  - wstałam, a on zaraz za mną.

 - Nie powiedziałem tego, po prostu mogłabyś trochę uważać..

- Bo nie dadzą ci nowej roli w reklamie, jak będziesz miał podrapaną mordę?

- Żałosna jesteś.. – odszedł.

- Bo szczera? Bo ci kurwa nikt jeszcze nie wygarnął? – krzyknęłam tak samo wkurwiona jak on.

- Oliwia.. Podszedł do mnie Pit.

Oczywiście Kurek też nie dał za wygraną. Zawrócił.

- Daj spokój.. Trochę przeginasz… - spojrzał na mnie Nowakowski.

 Pit oberwał w mordę.. Sama nie wiem dlaczego. Po prostu nie lubię jak ktoś mnie poucza. A on oberwał też za Kurka.

- Pit, zobacz w kim ty się zakochałeś… - z satysfakcją w głosie powiedział gwiazdor od Monte.

Zaraz…

Chodzi o mnie?

 - Dzięki Bartek. – powiedział Piotrek z tym swoim nieludzkim spokojem i odszedł.

Czyli to nie chodziło o Kaśkę?...

Musiałam z nim pogadać. Przechodząc, walnęłam z całej siły ramieniem Kurka.

- Pit, czekaj! – krzyknęłam.   

 *********************************************************

pewnie nikt się nie spodziewał takiego zwrotu akcji ;D Podoba się? :) Komentujesz = motywujesz ;*