EPILOG :c

- I co było potem? – spytała Marta.

Wiem, że to głupie.. zmyślać różne historie z naszym udziałem… Ale Marta zawsze bujała w obłokach.. Cały czas marzyła.. A tak naprawdę gówno ma.. Siedzimy teraz w bidulu.. Jak zwykle chcę się  stąd wyrwać chodź na chwilę..

- A jak zwykle się kończą takie historie? – uniosłam brew. – Ślub, dziecko.. – zaczęłam wyliczać.

- Dziewczynka, czy chłopczyk? – wtrąciła się Kaśka.

- Yy.. dziewczynka. – przytaknęłam.

- Jak ją nazwaliście.. to znaczy.. Piotrek i Oliwia? – pytania nie miały końca..

- Wiktoria.. – powiedziałam po długim namyśle. – A potem już tylko happy end. – dodałam chcąc uniknąć kolejnych pytań.

- To takie romantyczne.. – rozmarzyła się Marta..

- W chuj romantyczne.. A teraz idziemy na tego fajka? – spytałam pełna entuzjazmu.

- A trening? – spytała Kaśka.

- Potem.. Chodźmy.. – wstałam z łóżka.. ale na horyzoncie pojawiła się Zdziśka..

Wyłoniła się zza drzwi jak jakiś duch.

TYPOWA ZDZIŚKA.

- Dziewczynki, zejdźcie na dół.. Mamy gości. – powiedziała swoim wkurwiającym głosem.

- Nigdzie nie idę. – wywróciłam oczami i weszłam pod kołdrę.. Ta kobieta musi wszystko spieprzyć..

- A kto przyszedł? – dopytywała Kaśka.

- Siatkarze.. Będziemy malować skarbonki..

Co?!

W tym momencie zrzuciłam z siebie kołdrę. Spojrzałam na Martę.. Jak to możliwe? Nagle z zza drzwi wyłonił się wysoki brunet.. Tak jak z mojej zmyślonej historyjki. Spojrzałam na niego jak na ducha…

- Mam się przy nim przebierać? – kiwnęłam głową na tego mężczyznę..

Co mam powiedzieć? Że nienawidzę siatkarzy.. Bo przez nich zginęli moi rodzice? Że gdyby nie ten mecz… gdybyśmy na niego nie jechali.. to żyłabym w pięknym domu z kochającą się rodziną? Kurwa..

- A tak.. Już wychodzę. – uśmiechnął się mężczyzna. A ja ? Pożegnałam go środkowym palcem..

- Oliwia.. – krzyknęła na mnie Zdzicha…

Może to właśnie się wydarzy? Może to nie będzie już fikcja…

****************

Kochani! Mam nadzieję, że zrozumieliście moje przesłanie epilogu.. Jeśli nie to już tłumaczę.. :

To nigdy się nie wydarzyło.. Tą historyjkę zmyśliła Oliwia, aby dla własnych korzyści przekonać Martę, żeby z nią wyszła na fajka.. Gdy już zakończyła ją opowiadać.. W ośrodku pojawili się siatkarze..

Czy to później się wydarzy? Tego nie wiadomo..

Tak wiem.. Może Wam się nie podobać epilog.. Ja to zrozumiem ;) Jeśli Ci się nie podoba, to śmiało pisz. Przecież jesteśmy tylko ludźmi.

Mogłabym napisać.. A nawet początkowo miałam napisać, że przed ślubem Piotrka i Oliwii, przyszedłby Wojtek i chciał ją prosić, żeby z nim uciekła, czy coś..

Ale mogłam… i nie napisałam.. Nie chciałam od początku, żeby ten blog kończył się jakoś nadto „cudownie”.

Jeśli nie spełniłam waszych oczekiwań. – przepraszam.

Bardzo dziękuję za każdy Wasz komentarz :) Chciałam się zmieścić w 70- tce.. ale nie dało rady.

Wszystkie wielbicielki Wojtka – przepraszam, że Oliwia wybrała Pita.

Muszę szczerze przyznać, że gdy to pisałam to płakałam.. Serio.. Bardzo się do Was przywiązałam.

Dziś skończyłam tą piękną historię.. Ale myślę, że wrócę..

Chcę Was poprosić, abyście pod tym komentarzem napisali, że byliście ze mną. Chcę zobaczyć ile Was było :)

Komentujcie. Bo nie wiem czy mam zaczynać kolejny blog. ;3

Przepraszam.. Pewnie liczyliście na więcej rozdziałów.. Ale ja i tak jestem w szoku, że ktoś to wgl czytał :o

DZIĘKUJĘ ZA WSZYSTKO! POZDRAWIAM – KAROLINA.